W artykule dokonuje się przybliżenia sylwetki Seftona Delmera (1904–1979), szerzej nieznanego na gruncie polskim architekta sukcesu brytyjskiej propagandy okresu II wojny światowej, którego aktywność wpłynęła na przewagę strony brytyjskiej w rywalizacji masowych przekazów w przestrzeni niemieckiej. Dwujęzyczny – wychowany w Niemczech – dziennikarz, korespondent wojenny, twórca koncepcji dywersyjnych audycji, wreszcie pisarz, w oparciu o doskonałą znajomość realiów kulturowo-społecznych III Rzeszy i umiejętności tworzenia narracji opartych na pół-, deep i fake newsach uznawany jest za jednego z wybitniejszych praktyków technik dezinformacji. Taktyka, techniki i warsztat Seftona Delmera, oparte na precyzyjnej bazie wiedzy obejmowały wiedzę ogólnodostępną i efekt prac zespołu gromadzącego prywatne informacje, raporty przesłuchań. W epoce zagrożeń środowiska informacyjnego dorobek Delmera stanowi cenny przyczynek do identyfikacji i przeciwdziałania dezinformacji w obszarze infosfery mediów nowych i tradycyjnych.