Centralne Biuro Zwalczania Cyberprzestępczości i jego wybrane uprawnienia. Kilka refleksji
Więcej
Ukryj
1
Dr, Instytut Nauk o Bezpieczeństwie, UPH w Siedlcach
Data publikacji: 02-07-2022
Cybersecurity and Law 2022;7(1):130-141
SŁOWA KLUCZOWE
STRESZCZENIE
Z dniem 12 stycznia 2022 roku weszła w życie ustawa z 17 grudnia 2021 roku o zmianie niektórych ustaw w związku z powołaniem Centralnego Biura Zwalczania Cyberprzestępczości. Publikacja omawia jej najważniejsze fragmenty związane z przeprowadzaniem czynności operacyjno-rozpoznawczych zarówno w stadium czynności poprzedzających wszczęcie postępowania karnego, jak i po jego wszczęciu, ich znaczenie dowodowe, wskazuje kontrowersje związane z zakresem przedmiotowym uchwalonej ustawy, w tym zamkniętym katalogiem czynów zabronionych oraz innych z nimi niezwiązanych immunitetami, tajemnicami zawodowymi, gwarancjami osób, wobec których służby podjęły określone niejawne czynności. Nie pomija także kwestii kontrowersyjnych, a związanych z oceną dowodów pośrednio nielegalnych oraz konsekwencji naruszenia obowiązującej procedury, w tym kwestii oddania prokuratorowi do oceny wykorzystania informacji uzyskanych z naruszeniem procedury w sytuacji, gdy powyższe może należeć wyłącznie do sądu. Wreszcie przedstawia propozycje ustawodawcze mające charakter postulatów de lege ferenda dających sądowi uprawnienia do badania legalności czynności operacyjno--rozpoznawczych, w tym również w zakresie proceduralnych dyrektyw w każdym stadium postępowania, a nie tylko po jego wszczęciu.
REFERENCJE (21)
1.
Bartnik M., Karpiuk M., Lis W., Pawelec K.J., Tuleya I., Ustawa o Służbie Kontrwywiadu Wojskowego oraz Służbie Wywiadu Wojskowego. Komentarz [w:] Prawo bezpieczeństwa. Komentarze, t. 1, red. M. Karpiuk, Olszyn 2017.
2.
Błoński M., Zakres przedmiotowy podsłuchu procesowego, „Palestra” 2012, nr 7–8.
3.
Bodnar A. i in., „Osiodłać Pegaza”. Przestrzeganie praw obywatelskich w działalności służb specjalnych – założenia reformy, Warszawa 2019.
4.
Eichstaed K., Czynności sądu w postępowaniu przygotowawczym w polskim prawie karnym, Warszawa 2008.
5.
Herbowski P., Poufne osobowe źródła informacji. Aspekty kryminalistyczne i prawnodowodowe, Warszawa 2018.
6.
Hoc S., Refleksje na marginesie art. 10 ustawy o Urzędzie Ochrony Państwa, „Wojskowy Przegląd Prawniczy” 1992, nr 3–4.
7.
Kardas P., Ochrona tajemnicy obrończej. Kilka uwag o kontroli i utrwalaniu treści rozmów oraz przekazów informacji realizowanych przy użyciu środków technicznych pomiędzy obrońcą a mandantem, „e-Czasopismo Prawa Karnego i Nauk Penalnych” 2011, nr 4.
8.
Kodeks postępowania karnego. Komentarz, t. 1, red. Z. Gostyński, Warszawa 1998.
9.
Kurzępa B., Kontrola i utrwalanie rozmów według kodeksu postępowania karnego, „Prokuratura i Prawo” 1999, nr 3.
10.
Machlańska J., Dowód z podsłuchu procesowego a ochrona tajemnicy obrończej, „Palestra” 2016, nr 1–2.
11.
Marek A., Kodeks karny. Praktyczny komentarz, Warszawa 2006.
12.
Marek A., Komentarz do kodeksu karnego, Warszawa 1999.
13.
Osiecki W., Kontrola rozmów telefonicznych w ustawodawstwie polskim, „Nowe Prawo” 1987, nr 9.
14.
Pawelec K.J., Proces dowodzenia w postępowaniu karnym, Warszawa 2010.
15.
Pawelec K.J., Substytuowanie dowodowe nielegalnych czynności operacyjno-rozpoznawczych. Zagadnienia podstawowe, „Przegląd Sądowy” 2018, nr 3.
16.
Pawelec K.J., Tajemnica zawodowa notariusza w znowelizowanym kodeksie postępowania karnego. Zagadnienia podstawowe, „Rejent” 2015, nr 9.
17.
Pracki H., Nowe instytucje prawne w ustawach policyjnych, „Prokuratura i Prawo” 1996, nr 2–3.
18.
Praktyczny komentarz do zmian procedury karnej, red. W. Cieślak i in., Warszawa 2017.
19.
Szumiło-Kulczycka D., Czynności operacyjno-rozpoznawcze i ich relacje do procesu karnego, Warszawa 2012.
20.
Taracha A., Działania operacyjno-rozpoznawcze prowadzone w ramach uprawnień jako kontratyp– wybrane zagadnienia [w:] Współzależność prawa karnego i procesowego, red. Z. Ćwiąkalski, G. Artymiak, Warszawa 2009.
21.
Waltoś S., Tajny agent policji na obrzeżach odpowiedzialności karnej, „Państwo i Prawo” 1993, nr 11.