Cyberprzestrzeń i dydaktyka cyfrowa na rzecz bezpieczeństwa człowieka
Więcej
Ukryj
1
Uniwersytet Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy
Data publikacji: 20-05-2024
Cybersecurity and Law 2024;12(2):94-105
SŁOWA KLUCZOWE
STRESZCZENIE
Treść artykułu wskazuje na istotny obszar kształcenia, dotyczy bowiem cyberprzestrzeni
i dydaktyki cyfrowej w edukacji na rzecz bezpieczeństwa człowieka. Mimo dynamicznego rozwoju systemów zabezpieczeń informatycznych liczba przestępstw popełnianych w cyberprzestrzeni stale rośnie. Negatywne skutki bycia w cyberprzestrzeni powodują zagrożenia życia psychicznego, społecznego i zdrowotnego. Właściwie realizowana dydaktyka cyfrowa ma wpływ na bezpieczeństwo człowieka i jest realizowana głównie w środowisku szkół i uczelni, a więc tam, gdzie funkcjonuje proces dydaktyczny pomiędzy nauczycielem a uczniem. Celem artykułu jest przedstawienie znaczenia cyberprzestrzeni i dydaktyki cyfrowej w kontekście kształtowania bezpieczeństwa człowieka. Autor artykułu scharakterystyzował cyberprzestrzeń w edukacji na rzecz bezpieczeństwa człowieka, wykorzystanie dydaktyki cyfrowej, a także przedstawił wnioski poprawiające bezpieczeństwo cyfrowe człowieka.
REFERENCJE (24)
1.
Bauman Z., Ponowoczesność jako źródło cierpień, Warszawa 2000.
2.
Castells M., Galaktyka Internetu. Refleksje nad Internetem, biznesem i społeczeństwem, Poznań 2003.
3.
Czuryk M., Drabik K., A. Pieczywok, Bezpieczeństwo człowieka w procesie zmian społecznych, kulturowych i edukacyjnych, Olsztyn 2018.
4.
Frania M., Nowe media, technologie i trendy w edukacji, Kraków 2017.
5.
Gierszewski J., Pieczywok A., Społeczny wymiar bezpieczeństwa człowieka, Warszawa 2018.
6.
Juraszek D., Antropocen dla początkujących. Klimat, środowisko, pandemie w epoce człowieka, Łódź 2020.
7.
Karpiuk M., Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej jako organ stojący na straży bezpieczeństwa państwa, „Zeszyty Naukowe AON” 2009, nr 3.
8.
Karpiuk M., Ubezpieczenie społeczne rolników jako element bezpieczeństwa społecznego. Aspekty prawne, „Międzynarodowe Studia Społeczno-Humanistyczne. Humanum” 2018, nr 2.
9.
Karpiuk M., Właściwość wojewody w zakresie zapewnienia bezpieczeństwa i porządku publicznego oraz zapobiegania zagrożeniu życia i zdrowia, „Zeszyty Naukowe KUL” 2018, nr 2.
10.
Leksicka K., Próba spełniania marzeń, Wrocław 1997.
11.
Limanówka A., Cyberprzestrzeń a rzeczywistość wirtualna [w:] Oblicza Internetu: architektura komunikacyjna sieci, red. M. Sokołowski, Elbląg 2007.
12.
Niemiec J., Pedagogika reminiscencji i kreacji [w:] Wybrane problemy dydaktyki w wymiarze teoretyczno-praktycznym, red. A. Karpińska, A. Szwarc, Warszawa 2014.
13.
Pieczywok A., Działania społeczne w sferze bezpieczeństwa wewnętrznego, Lublin 2018.
14.
Pieczywok A., Idee bezpieczeństwa człowieka w teoriach i badaniach naukowych, Bydgoszcz 2021.
15.
Półturzycki J., Dydaktyka dla nauczycieli, Płock 2002.
16.
Siemieniecka D., Siemieniecki B., Teorie kształcenia w świecie cyfrowym, Kraków 2019.
17.
Siemieniecki B., Rzeczywistość wirtualna a edukacyjna [w:] Cyberprzestrzeń a edukacja, red. T. Lewowicki, Toruń 2012.
18.
Stępień R., Dydaktyka [w:] Leksykon pojęć dydaktyczno-wychowawczych dowódcy, Warszawa 1999.
19.
Strykowski W., Media w edukacji: kierunki prac badawczych, Poznań 1984.
20.
Szczęsny W. W., Dydaktyka w społeczeństwie informacji globalnej. Zagrożenia – szanse – wyzwania, „Toruńskie Studia Dydaktyczne” 2000, nr 16.
21.
Tadeusiewicz R., Społeczność Internetu, Warszawa 2002.
22.
Tuan Y., Przestrzeń i miejsce, tłum. A. Morawińska, Warszawa 1987.
23.
Witecka M., Cyberterroryzm [w:] Zwalczanie terroryzmu, red. M. Marszałek, Warszawa 2014.
24.
Żegnałek K., Dydaktyka edukacji obronnej, Toruń 2003.