Kompetencje informatyczne, tj. nie tylko umiejętność obsługi komputera, lecz także pewien poziom elastyczności w używaniu oprogramowania (świadomość zagrożeń, ograniczeń, ale także możliwości w nim tkwiących) to podstawowy zasób określonych kompetencji społecznych w ztechnologizowanym świecie i jednocześnie jeden z głównych poziomów kompetencji cyfrowych obok informacyjnego i funkcjonalnego, istotny w społeczeństwie określanym mianem informatycznego. Jest on kształtowany zarówno w procesach żywiołowych (indywidualny użytek), jak i w procesie edukacyjnym oraz środowisku pracy. Z punktu widzenia pożądanych efektów – edukacyjny ma istotne znacznie. Czy szkoła polska jest przygotowana pod względem programowym, sprzętowym i kadrowym do tego typu wyzwań? Czy nowy rodzaj wiedzy, jaką ma przekazywać, nie zostanie rozmyty w tradycyjnym stylu nauczania? Czy kultura informatyczna i nowe słownictwo opisujące nieistniejące przed dekadami obszary społecznej praktyki staną się czymś powszechnym czy też raczej wyznaczą nowe kryteria społecznych podziałów? To pytania, które leżą u źródła zainteresowania zagadnieniem przedstawionym w niniejszym artykule, w którym zostały zaprezentowane wyniki badań przeprowadzonych wśród uczniów i nauczycieli szkół ponadpodstawowych. W artykule są omawiane kompetencje informatyczne uczniów szkół ponadpodstawowych na podstawie oceny uzyskanej w szkole podstawowej. Zderzenie samoocen uczniowskich z ocenami nauczycieli pozwala zwrócić uwagę na pewne niedoskonałości nauczania informatyki w polskich szkołach powszechnych.